فعالیت بدنی

چاقی و عدم تحرک مهمترین عوامل خطرزای قابل تعدیل بیماریهای مختلف و مرگ و میرهای مرتبط با آنها هستند و اولین گام برای کاهش این بیماریها کنترل عوامل خطرزای آنها می باشد . این موضوع در مشاغل کم تحرک از جمله مشاغل دانشگاهی اهمیت بیشتری دارد.

فعالیت بدنی  روزانه میتواند سلامت افرادرا ارتقاء داده و از بیماریها وناتوانی های عمدهآنان پیشگیری نماید .

کاهش فعالیت فیزیکی و به تبع آن کاهش آمادگی جسمانی هم علت افزایش وزن و هم معلول آن میباشد. فعالیت بدنی نه تنهابر کاهش میزان شیوع بیماریهای قلبی مؤثر است بلکه بر میزان بروز سایر بیماریهای جسمی و اختلالات روانشناختی و کیفیت زندگی نیز اثرگذار میباشد.

کیفیت زندگی مفهومی است که در سالهای اخیر به واسطه نقشی که در سلامت روان افراد دارد اهمیت بسزایی یافته است. سازمان بهداشت جهانی کیفیت زندگی را پندارهای فرد از وضعیت زندگی اش با توجه به فرهنگ و نظام ارزشی که در آن زیست میکند و ارتباط این دریافتها با اهداف،انتظارات، استانداردها و اولویتهای مورد نظر فرد تعریف کرده است .

امروزه برای جوامع انسانی به اثبات رسیده است که سازگاری بهتر با محیط، نیاز به تعادل آمادگی جسمانی وترکیب بدنی در فرد دارد و چنانچه افراد از نظر وضعیت جسمانی و ترکیب بدنی، شرایط مساعدی نداشته باشند،معمولاً از تعادل روانی مناسبی برخوردار نخواهند بود.بنابراین دارا بودن سطوح بالای شاخصهای تندرستی،بهداشتی و قابلیتهای جسمانی میتواند نشان دهنده  سلامت و توانمندی یک جامعه باشد.

تحقیقات اخیر به ویژه در قرن بیستم نشان می دهد تمرینات مناسب و مستمر موجب بهبود و افزایش میزان قدرت، استقامت عضلانی، استقامت قلبی- تنفسی، انعطاف پذیری و همچنین، سبب تناسب اندام وکاهش چربیهای بدن می شود. در حقیقت هدف از فعالیت و ورزش مستمر،رسیدن به وضعیت مطلوب بدنی برای داشتن سلامتی و شادابی بیشتر و عمرمفید طولانیتر است.